Değerli kardeşimiz,

“Allah’ın emri, peygamberin kavli ile…”

Bu sözle başlayan işi, yani nikahlanma işini, Allah emretmiştir. Evlenmek sözü ile nikah kastedilmiştir. Çünkü eşlerin birbirlerine helal olması için nikah farzdır. Biz de bu emre uyuyor, bu işi yapıyoruz. Böylece Allah’ın emrine uymuş oluyoruz.

Kur’an-ı Kerîm’den evlenmenin meşrûluğuna şu ayetler delildir:

“… Size helal olan kadınlardan ikişer, üçer, dörder adet nikâh edin…” (Nisâ, 4/3);

“Sizden bekârları ve kölelerinizle câriyelerinizden sâlih olanları nikâh edin. Eğer fakir olurlarsa, Allah onları fazl ve keremiyle zengin kılar. Allah vâsi’dir, âlimdir.” (Nûr, 24/32).

Bu iş aynı zamanda Peygamberimiz Hazreti Muhammed (asm)’in bizzat yaptığı bir iştir, yani onun sünnetidir. Dolayısıyla biz onun sünnetini (kavlini) de yapmış olmaktayız, diyoruz.

Beyhakî ve Taberanî’nin rivâyet ettikleri bir hadiste Hz. Peygamber (asm) şöyle buyurur:

“Evlenmeye gücü yetip de evlenmeyen benden (benim ümmetimden) değildir.” (Abdurrrezzak, Musannef hadis no: 10376; İbn Şeybe, Müsannef hadis no: 11901)

Allah’ın emrinin tutulması, Peygamber’in kavlinin yapılması, bu eyleme konu olanların dünya ve ahiret saadetine ermesi demektir. Cennet onları beklemektedir. Cennette kavuşulabilecek en büyük nimet olan “cemalullah”ı (Allah’ın yüzünü) seyretmek, onları beklemektedir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet