Değerli kardeşimiz,

– Kur’an’da kullanılan Fasılalar (ayetin son kelimesi), son harfine göre değil, ifadenin gereğine uygun olarak kullanılır. Büyük çoğunlukla, muhataplar çoğul olduğu için, kullanılan fiil ve isimler (Cem-i müzekker salim)Nun harfiyle bitmektedir. Örneğin, “bilirler” için “ya’lemûn”, “bilmezler” için “la ya’lemun” fiili kullanılır. İsm-i fail çoğlu olan “bilenler” için “âlimîn” kelimesi kullanılır. 

– Her bir surede yer alan ayetlerin son kelimesi ve son harfi -genellikle- aynı ses uyumu açısından benzer bir fasıla olarak şiirsel bir ses uyumunu sağlamaktadır. Bu husus tek başına bir i’caz / mucizelik parıltısıdır. Çünkü, onlarca ilahî, dünyevi ve uhrevi hakikatlerin anlatımında kullanılan kelimelerin aynı zamanda ses uyumunu sağlayacak bir şekle sahip olması, ancak sonsuz bir ilmin tezahürü olabilir.

– Bediüzzaman Hazretlerinin ifade ettiği gibi, Kur’an’ın kulaklı olanlara da gösterdiği bir mucizelik yönü vardır. Kur’an’ın manasını hiç bilmeyen bir kimse, özellikle ayetlerin son kelimelerinin meydana getirdiği -şiirsel ritim nevinden- güzel ses uyumunu dinlediği zaman bunun mevcut bütün şiirsel melodilerden daha güzel olduğunu idrak edecektir. Ve bu dünyada test edilerek kabul edilmiş bir konudur. 

– Bununla beraber, Kur’an surelerinin hepsinde “NUN” harfiyle biten ayetler yoktur. Örneğin; Nisa, İsra, Kehf, Meryem, Tâhâ, Furkan, Ahzab, Sad, Muhammed, Fetih, Necm, Kamer, Talak, Tahrim, Nuh, Cin, Müzzemmil, Müddessir, İnsan, Nebe’, Naziat ve daha başka birçok surenin ayetlerinin -büyük çoğunlukla- sonu “nun” harfiyle bitmiyor.

İlave bilgi için tıklayınız:

– FÂSILA

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet