Değerli kardeşimiz,

Karı–kocanın ayrılması hâlinde genel kaide şudur:

“Çocukların bakımı anaya, masrafın karşılanması da babaya aittir.”

Zira bakmak için gerekli olan şefkat ve beceriklilik anada, imkân hazırlayıp masraf karşılama kabiliyeti de babadadır. Bu bakımdan fitrelerini de babalarının ödemesi gerekir.

1.Baba, anası yanındaki çocukların nafakasını karşılamaya mecburdur. Ancak, ana aynı şekilde bakıma mecbur değildir. Kabul etmezse, babanın anası ve diğer yakınları çocuğa bakmaya mecbur olurlar.

2. Ana bakımı, kızlarda dokuz yaşına, oğlanlarda ise yedi yaşına kadar devam eder. Bundan sonra onları koruma, hayata hazırlama hakkı babaya ait olur. Baba korumaya daha layık görülür.

3. Ana gayri müslim dahi olsa, çocuklar yine anaya teslim edilir. Ancak, yaşları geliştikçe anadan İslâm’ın zıddına terbiye görüp, dinden uzaklaştırma şeklinde bir telkin aldıkları anlaşılırsa alınır, bunu yapmayan bir yakına verilir. Bakım hakkını, bu ana kaybetmiş olur.

4. Ana, bakım hakkını korumuş olması için, yabancı biriyle evlenmiş olmayacak, çocukların bakımını yapmaya muktedir, korumaya malik durumda bulunacaktır.

5. Evlenen yahut akıl ve iffetinde zaaf gösteren ana, bakım hakkını kaybeder. Çocuklar elinden alınıp babaya teslim edilir.

6. Bakıma devam eden ana, masraf olarak üç türlü hakka malik bulunur:

a. Emiyorsa süt hakkı.
b. Bakım hakkı.
c. Çocuğun kendi masrafı hakkı.

Baba üç çeşit masrafı ehl–i vukufun tesbit ettiği miktarda anaya öder. Çocuğu ana yanında ziyaret edebilir. Ayağına götürme mecburiyeti olmaz.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet