Değerli kardeşimiz,

Hz. Ali (ra)’nin, Hz. Ebu Hüreyre (ra)’ye yalancı dediğine dair bir bilgi bulamadık.

Bu tür iddialar, kaderi inkâr eden bazı Mutezile taraftarları ile sahabeyi dinden çıkmakla itham eden bazı Şia taraftarlarının iftiraları ve uydurmalarıdır.

Ayrıca bu tür iftira ve uydurmaları sadece Hz. Ebu Hüreyre’ye değil, Hz. Ömer, Hz. Abdullah b. Mesud ve diğer sahabi efendilerimize de yapmışlar.

Örneğin, Cahız’ın “Maarif’ adlı eserinde naklettiğine göre, Mutezili Nazzam, halife Hz. Ömer‘in Hudeybiye’de Peygamber’e (asm) sorular sorarak şüpheye düştüğünü iddia etmiş; ayrıca şarap içene seksen sopa vurmasından ve Nasr b. el-Haccac’ı Medine’den sürmesinden dolayı kendisine hücum etmiştir. Abdullah b. Mesud’u da sapıklıkla itham etmiş ve ayrıca fetvalarında reyleriyle hüküm veren bütün sahabilerin cehalet ve nifak içinde olduklarını iddia etmiştir.(1)

Kaderi inkâr eden Nazzam, Kaderiye mezhebi aleyhine çok sayıda hadis rivayet ettiği için Hz. Ebu Hüreyre’yi de yalancılıkla suçlamış, ondan rivayette bulunan bütün hadisçileri kınamış ve onun insanların en yalancısı olduğu iddia ve iftirasında bulunmuştur.(2)

Şii kelamcılardanEbu Cafer el-lskafî ve Fadl b. Şazan da kendileri Hz. Ebu Hureyre’nin naklettiği hadisleri makbul saymadıkları gibi, Hz. Ali’nin de bir konuşmasında: “Şu devirde Peygamber adına en çok yalan söyleyen kişi Ebû Hüreyre ed-Devsi’dir.” dediğini iddia etmişler, böylece hem Hz. Ali’ye hem de Hz. Ebu Hüreyre’ye iftira atmışlardır.(4)

Hz. Ali ve ailesinin faziletine, Resul-i Ekrem ile Hasan ve Hüseyin arasındaki sevginin büyüklüğüne dair hadis rivayet eden(5), Hz. Hasan’ın Resulullah’ın kabrinin yanına defnedilmesine razı olmayan Medine Valisi Mervan’a ağır sözler söyleyen(6) Hz. Ebu Hüreyre (ra)’nin Hz. Ali (ra) aleyhtarı olması elbette mümkün değildir.

Hz. Ali’nin oğlu Muhammed b. Hanefiyye’nin, ayrıca Zeynelabidin, Muhammed el-Bakır, Cafer es-Sadık gibi imamların, Ebu Eyyûb el-Ensari başta olmak üzere Cemel, Sıffin ve Nehrevan’da Hz. Ali’nin saflarında yer alan önemli kumandanların ve Şii oldukları iddiasıyla bugünkü Şii ansiklopedilerine alınan ilk devir muhaddislerinden bazılarının Ebu Hüreyre’den hadis rivayet etmeleri(7), ilk devir Şiilerinin Ebu Hüreyre’yi sözüne güvenilir bir ravi olarak kabul ettiğini göstermektedir.

Kaynaklar:

1) Şehristânî, el-Milel ve’n-Nihal, 1/57; el-Bağdadî, el-Fark beyne’l-Firak, s. 147-148; Koçyiğit, Hadiscilerle Kelamcılar Arasındaki Münakaşalar. s. 239.
2) Şehristânî, el-Milel ve’n-Nihâl, 1/57; Bağdâdî, el-Fark beyne’l-Firak, s. 147:
3) İbnu’l-Arabî, el-Avâsım, s. 184.
4) el-Fadl b. Şâzân, el-lzâh, s. 60; İbn Ebi’l-Hadîd, Şerhu Nehci’l-Belâğa, 1V, 68; Şerafeddin el-Musevî, Ebu Hureyre, s. 193.
5) Müslim, “Feżâʾilü’ṣ-ṣaḥâbe”, 56-57; Hâkim, III, 167, 169.
6) İbn Kesîr, Bidaye, VIII, 108.
7) Abdülmünim Sâlih Ali el-İzzî, Difâ an Ebî Hüreyre, Beyrut 1402/1981, s. 177-208.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet