Değerli kardeşimiz,

Hz. Ebu Bekir¸ halife seçildikten sonra ailesinin geçimini ticaret yaparak karşılamaktaydı. Sahabiler buna razı olamadılar ve onu hazineden geçimi kadar maaş alması gerektiği noktasında zor da olsa ikna ettiler.

Vefat edeceğini anlayınca Hz. Ebu Bekir, yakınlarını yanına çağırdı ve zaruri ihtiyacından arta kalan bu paraların hazineye iadesini talep etti. Ölüm döşeğinde şunları vasiyet etti:

“Bunların hepsi falan yerdeki duvarda saklı. Onları alın ve Ömer’e iade edin.”

Sonra kızı Hz. Aişe’ye şunları söyledi:

“Müslümanların işini üzerime aldığımdan bu yana onlara ait ne bir dirhem¸ ne de bir dinar yedim. Aksine¸ onların en fakiri gibi çoğu zaman aç kaldım ve en eski elbiseleri giyindim. Hazineye ait yanımda¸ şu köle ile şu kumaş parçasından başka bir şey yok. Onları da sen al ve Ömer’e götür.”

Hz. Ebu Bekir vefat ettikten sonra emanetler Hz. Ömer’e verildiğinde o¸ şaşkınlığını şu cümlelerle ifade etti:

“Allah sana merhamet etsin Ey Ebu Bekir. Arkada kalanlara¸ yaşanması ne kadar güç bir hayat bırakıp gittin. Kendinden sonra kimseye söz söylemeye mecal bırakmadın. Ben ise ondan sonra bu görevi üstlenmiş bulunuyorum.”

Kaynaklar:

– Kandehlevi, 2/148.
– İbni Sa’d; Tabakat, 3/193-196.
– Taberi, Tarih, 2/354.
– Süyutî, Târîhu’l-Hulefa, s. 78.
– İbn-i-Esîr, el-Kamil, 2/428-429.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet