Değerli kardeşimiz,

Bir Müslüman kadının dinî sohbetlere katılmak veya komşusunun, akrabasının hal hatırını sormak için dışarıya çıkmasında bir sakınca yoktur. Çünkü bunlar da bir zorunluluk nevindendir. Özellikle her zamanın bir hükmü vardır. Bu günkü şehirleşmeden kaynaklanan hayat şartlarında aynı apartmanda oturanların bile birbirlerine gitmediği bir dünyada, kadınların -İslam’ın ön koşul gördüğü şartlarına uyarak- bazen uygun yerlere gitmek üzere dışarı çıkması bir zorunluluk gibi görünüyor. Zira, yaratılış gereği sosyal bir varlık olan insanların başkalarıyla konuşması, dertleşmesi, sohbet etmesi, bir şeyler öğrenmesi, öğretmesi insanların olmazsa olmaz şartıdır. Kadın da bir insan olduğuna göre, onun da bu ihtiyaçlarını gidermesi çok önem arz etmektedir.

Gerek bazı hadis rivayetlerinde ve gerek alimlerin eserlerinde “kadınların lüzumsuz yere dışarı çıkmasının hoş görülmemesi” sedd-i zerayi kabilinden, muhtemel fitnelerden ve zararlardan kadınları korumaya yöneliktir. Dolayısıyla, bu zararların olmadığından emin olunduğu bir ortamda kadınların bu beşerî ihtiyaçlarını gidermesinde bir sakınca olmasa gerektir.

“Kadınların babasının evine gitmesi durumunda bile, eşinden izin alması”nın ön görülmesi de aile emniyetini, karşılıklı güven ortamını sağlamaya yönelik bir tedbirdir. Bu sebeple, aile ortamını zedelememek için, kadının hiçbir yere kocasının haberi olmadan gitmemesi ne kadar uygundur. Ayrıca lüzumsuz yere çarşıda-sokakta gezmemek de bir kadın için bir onur ve mürüvvet anlamına gelir.

Şunu da belirtelim ki, İmam Gazalî’nin “mekruh” dediği, tenzihen mekruh manasınadır. Çünkü kendisi Şafidir, Şafii mezhebinde “tahrimen mekruh”kavramı yoktur, “haram ve mekruh” vardır. Onun için “mekruh” denildiği zaman sadece tenzihî kerahet söz konusudur.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet