Değerli kardeşimiz,

Meninin necis olup olmadığı hakkında iki görüş vardır. İnsan menisi hakkında Hanefiler ve Malikiler şöyle demişlerdir (1); Meni necistir. Kalıntısının yıkanması gerekir. Ancak Hanefîler, meni yaş ise yıkanması gerekir, elbise üzerinde kurursa ovma yeterli olacağını ifade etmişlerdir. Malikiler necis hükmünü mutlak olarak kullanmışlardır. 

Delilleri de Hz. Aişe (r.a.) hadisidir:

“Kuru ise, Resulullah (a.s.m)’ın elbisesinden meniyi ovuyordum; yaş ise yıkıyordum.”(2)

Meninin necis olduğuna delâlet edenlerden biri de bedenden çıkan diğer şeylere benzemesidir.

Hanbeliler ve azhar olan görüşte Şafıiler şöyle demişlerdir(3); Meni temizdir. Erkek menisi ise yıkanması veya kazınması müstehaptır. Delil de Aişe (r.a.)’nin hadisidir:

“Resulullah (a.s.m)’ın elbisesinden meniyi kazıyor, sonra da Hz. Peygamber onunla namaz kılıyordu.”(4) Bir rivayette de:

“Namaz kılarken meniyi elbisesinden ovardım.”(5) vardır.

İbni Abbas dedi ki:

“Üzerinden onu bir boya otu veya bezle sil. O ancak sümük ve tükürük gibidir.”(6)

İnsanın yaratılışının başlangıcı olmasıyla da sidik ve meziden ayrı bir durumu vardır.

Şevkanî de meninin necis olduğu görüşünü tercih ederek dedi ki: Doğru olan, meninin necisliğidir. Yıkama, silme ve ovma şekillerinden biriyle temizlenmesi caizdir.(7)

Dipnotlar:

1. ed-Dürrü’l-Muhtar, I, 287; el-Lübâb Şerhu’l-Kitâb, I, 55; Merakı’l-Felah, 26; Bidayetu’l-Müctehid, I, 79; eş-Şerhu’s-Sağîr, I, 54; es-Şerhu’l-Kebir, I, 56.
2. Darekutnî Sünen’inde Bezzar Müsned’inde rivayet ederek: “Abdullah b. Zübeyr’den başka Aişe’den bunu nakleden bilinmiyor” dediler. “Yaş ise yıka, kuru iken de ov” hadisi ise gariptir. Bilinmeyen bir hadistir. Nasbu’r-Raye, I, 209. Netice olarak bu hadis muzdaribtir. Bazısında yıkama bazısında ovma ve bazısında da “Onunla kılıyordu” ifadeleri vardır.
3. Muğni’l-Muhtac, I, 79-80; Keşşaful-Kına, I, 224; el-Mühezzeb, 1, 47.
4. Kütüb-i Sitte müellifleri ve İmam Ahmed rivayet etmiştir. Lafzı şöyledir: “Resulullah (a.s.m)’ın elbisesinden meniyi ovuyordum. Sonra da gidip onunla kılıyordu.” Neylü’l-Evtar, I, 53.
5. İbni Huzeyme ve ibni Hibban Sahihlerinde rivayet ettiler.
6. Said ve Darekutnî merfu olarak rivayet elti.
7. Neylü’l-Evtar, I, 55.

(bk. Vehbe Zuyhayli, İslam Fıkhı Ansiklopedisi, II, 116)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet