Değerli kardeşimiz,

Modernistlerin birbirine göre de farklı yöntemleri var. Ortak yöntemleri kadim usulü (fıkıh usulünü) terk etmeleridir.

Hz. Ömer usulü terk etmiyordu; çözümleri bu usul içinde cereyan ediyordu. Kur’an-ı Kerim ve hadislerin tikel çözümlerini ve zahir manalarını (literal okumayı) toptan terk etmesi söz konusu değildi.

Fıkıh usulünde “mekasıd, mesalih, zarurete dayalı çözümler…” vardır, Hz. Ömer işte bu usule temel teşkil eden tasarruflarda bulunmuş, bunu da alim sahabe ile danışmalar yaparak icra etmiştir.

Modernistler şöyle diyorlar:

 “Ayetlerin ve hadislerin bilinen anlamları ve çözümleri bizi bağlamaz. Biz bunlardan maksat (gaye) nedir ona bakarız. Mesela, ayetler ve hadisler faizi yasaklıyor, bundan maksat zenginin yoksulu sömürmesini engellemektir, eğer başka bir sosyo-ekonomik ortamda faizcilik bu sonucu doğurmuyorsa, onu haram saymayız. Yine mesela örtünme emrinden maksat iffeti korumaktır. Açıklık iffeti korumaya zarar vermezse, örtünme farz olmaktan çıkar…”

Modernistlerin misallerini verdiğimiz yöntemleri, Allah’ın gayesini keşfetmeye ve bu gayeyi hasıl edecek çareyi bulmaya dayanıyor.

Halbuki beşerin, hem ilâhî gayeyi bilme konusunda hem de ilâhî çare (şekil, hüküm, kural) yerine beşeri çareyi koyma konusunda yetkileri yoktur. Bu yöntem sonunda dini ilâhî olmaktan çıkarır, istenilen şekle sokulan beşerî bir kurum haline getirir.

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet