Değerli kardeşimiz,

Tesbihlerin tertibi arasında şöyle bir hikmet görülüyor:

Allah’ın isimleri, tabiri caiz ise, iki isimden kaynar gelir. İki silsile halinde tecelli eder. Biri celal silsilesi, diğeri cemal silsilesidir. Ayrıca bütün isimleri kemaldedir.

“Sübhanellah” lafzı, Allah’ın her tülü şirk ve noksanlıktan uzak olduğunu ifade etmektedir.

“Elhamdulillah” ise, Rahman ve Rahim olan Allah’ın sonsuz rahmetinin bir tezahürü olarak, bütün nimetlerin ve iyiliklerin Onun tarafından yarattıklarına, özellikle insanlara verildiğini ifade etmektedir.

“Allahu ekber” lafzı ise, Allah’ın sonsuz ilim ve kudretiyle ve ezeli sıfatlarıyla her şeyden daha büyük olduğunu ifade etmektedir.

Bu açıdan bakıldığında, tesbih, Allah’ın celalini kusurlardan tenzih etmekte, tahmid, Allah’ın cemalini ilan etmekte, tekbir ise, celal ve cemal sıfatlarının hepsinde Allah’ın eşsiz ve benzersiz yücelikte, kemalde olduğunu ilan etmektedir.

Tasavvufî bir deyimle, -kelime-i tevhidde de geçtiği üzere- önce (HI ile) “tehalli”=kusurlardan uzaklığının ilanı, sonra (HA ile) “tehalli”= güzel  sıfatların sahibi olduğunun ilanı gelir. Daha sonra da bu iki sıfatın da varlığının ilanı olan makam-ı cem (tekbir) gelir.

Bununla beraber, bir hadis-i şerifte  Peygamberimiz (asm) şöyle buyurmuştur:

“Allah’ın en sevdiği sözler şu dört tanedir: ‘Sübhanellahi  Velhamdulillahi Vela ilahe illellahu Vellahu ekber’;  bunlardan hangisi ile başlarsan zararı olmaz.”(Kenzu’l-Ummal, H. No: 1993)

Selam ve dua ile…
Sorularla İslamiyet